“I’m not ready yet” PROCESS
หากใครฝึกแล้ว เคยมีบทสนทนาในใจตนเองว่า
“ยังทำไม่ได้ ยากจังชาตินี้จะทำได้ไหม
ยังติดอยู่ที่ท่านี้ คงต้องรอให้แข็งแรงกว่านี้ สะโพกเปิดกว่านี้ ฯลฯ”
เป็นสิ่งที่น่าสนใจนะคะ เวลาที่เราได้สื่อสารกับตัวเอง
ได้สัมผัสกับความสงสัย ท้อใจ ทำไม่ได้ดังใจเป็นระยะเสียบ้าง
มันท้าทายตัวผู้ฝึกเองว่าจะล้มเลิกความพยายามทั้งๆที่ยังไม่ทันได้ใช้เวลากับมัน
หรือจะค่อยๆค้นหาและเรียนรู้จากมันผ่านการฝึกฝน
ครูเองสมัยฝึกใหม่ๆ จะบอกกับตัวเองเสมอว่า
“นี่เราโชคดีมากเลยนะ โชคดีที่ยังลอยไม่ได้
ไร้พรสวรรค์ร่างเทพใดๆ แต่เรายังมีร่างกายใจนี้เป็นต้นทุนที่ดี
ตัวเราเองอาจจะยังแข็งเกร็งในส่วนที่ควรจะมีความยืดหยุ่น
อ่อนแรงในส่วนที่ควรจะแข็งแรง
เคยขี้เกียจและผัดวันประกันพรุ่ง
โชคดีมากจริงๆ…ที่เริ่มฝึกตั้งแต่ทำมันไม่ได้เลยสักท่า
ตั้งแต่ยังจดจำท่าไม่ได้เลย
ทำให้ได้มีโอกาสผ่านความรู้สึกและการเรียนรู้ต่างๆมาเป็นลำดับ
วันนึงเมื่อมองกลับไป พัฒนาการตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้
มันมาจากการฝึกฝนและความพยายามของเราเองล้วนๆ
ไม่มีแสตนอิน ไม่มีเทคนิคลับ
มันค่อยๆสร้างจากการฝึก สื่อสารและสังเกตตนเองในแต่ละวัน
Process ระหว่างทางที่เราได้สำรวจร่างกาย ได้ต่อสู้กับจิตใจ
ถ้าได้มาง่ายดายนักมันก็มักจะลืมเร็ว
แต่พอต้องใช้ความพยายามมันจะจดจำได้และเข้าใจ
มีความประทับใจมิรู้ลืม ในอาสนะที่พีคสำหรับเรา
หากไม่ฝึกจะไม่มีวันเข้าใจสิ่งที่ครูกำลังพยายามอธิบายนี้ได้เลย
คุณครูและเพื่อนๆในห้องฝึก ต่างก็เคยผ่าน process เดียวกันนี้มาเหมือนกัน
บนพื้นที่สี่เหลี่ยมผืนแมต ด่านวัดกาย วัดใจ หลายระดับ
“มาค่ะที่รัก (พร้อมส่งยิ้ม)”
ที่ทุกคนค่อยๆฝึกฝนไปด้วยกัน
ด้วยโจทย์ของร่างกายที่พิเศษต่างกัน
Photo and content editor by Teacher Anya
authorized level 2 teacher in bkk 